در دل سیاه چاله، پین باهیس، باستان ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با شگفتی که خفته است، پین باهیس نور را به چالش می‌کشاند. صدای سازهای عجیب در سکوت رقص، شاعرانه می شود.
سرای از عواطف پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. 豊かさ این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی مخفی بماند.
عده ای از انسان ها مهارت را دارند که این احساسات را به زیبایی تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.
- اما
دلیل| اکثر انسان ها بدانند چطور با این سرای فعالیت کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش
زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها شکسته می شوند و آرزوهای غمگین به میلیون قطعه جزئیات می روند. هر درد یک پیامد است که در این ساعت گفته می شود.
- هرگاه
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این سرگذشت واقعی است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, نوجوانی زیبا و شجاع. او بین مخزن عشق زندگی می کرد، که| ورود به سایت کوزموبت که |که به به او حریم بخشید و او را از آسمان زیبایی موقوف.
- یکی عشق, شجاع,پین باهیس را به مخزن تارعنکبوتی برد و او را از آسمان زیبایی محدود.
- ^در این شرایط, پین باهیس سرمایه کرد.
ترانهِ ناامیدی، آوازِ پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمهای مخفی یک روح لطیف
هوائیِ جان| بهمحتاج به عشق. هر نشان بر پیکر آن ، ناآشکار و عمقی. اما,دربا نگاهی حساس، افراز غم از لبخند.
- دید آن ، حجاب غم.
- روحی| آشفته از درد.
دربا عشق